De nieuwe Schoonheid en Leven is er!

Hier in vind je de link naar de download van gratis tickets voor de First Art Fair in maart in de Passenger Terminal, Amsterdam. Je vind ook de link naar de film van de Ballonnenman Actie. Veel plezier!

https://mailchi.mp/7db08ddbc444/og1m9dao4m-8977593

Drie Gratiën in actie in het Kröller-Müller

Op 28 oktober kreeg het Kröller-Müller museum een schenking, een aanvulling op de collectie, een ongevraagd beeld gemaakt door De Drie Gratiën. Deze vrouwen zijn niet alleen muzen of dansende naakte vrouwen, het zijn kunstenaars. De Ballonnenman is de wereld in geblazen met hun adem, hun lucht. Het sluit dan ook naadloos aan bij de tentoonstelling die in het museum te zien is, ‘Alle Shows’ van Marinus Boezem (tot 14 november te zien). In de bijbehorende documentaire over Boezem zegt hij : ’waarom zou je vooraf iets maken als kunstenaar, waar specifiek geen vraag voor is?’ Omdat het gemaakt moet worden. En dat dat waarde heeft weet dit museum heel goed, een onmisbaar deel van hun collectie bestaat immers uit werken van Van Gogh, waar destijds niemand op zat te wachten maar die nu de basis vormen voor een miljoenen industrie.

 Uit het activiteiten plan ven het museum; ‘Ook binnen de eigentijdse kunst gaat de voorkeur uit naar kunstenaars die in de post-minimalistische en post-conceptuele traditie werken.(…) Het verzamel beleid richt zich met name op hedendaagse kunst en kunstenaars…’

We hebben directeur Pelsers van het Kröller-Müller museum natuurlijk uitgenodigd om de Ballonnenman in ontvangst te nemen. Ze wilde niet komen. Haar secretaresse verwees naar de route die we moesten volgen. Een email met een afbeelding en dan zou de directeur kijken of het paste in de collectie. We hadden niet overlegd en kwamen het zomaar doen. Dat was niet volgens de regels. Dat zijn dezelfde regels en mechanismes die ervoor zorgen dat nog steeds het gros van de collecties in musea voor het grootste deel bestaat uit werk gemaakt door mannen. Deze gekke kunst ervaring, een ontmoeting met vrouwen die met hun poten in de modder staan, die iedere dag werken aan hun oeuvre, laat ze aan zich voorbij gaan, zelfs als het een bijzonder conceptueel en hedendaags kunstwerk betreft, dat aansluit bij de tentoonstelling in haar museum. Helaas is ze niet geïnteresseerd genoeg in een groep vrouwen die deze stunt uithaalt in haar museum, het museum dat ook hun museum is. Ze heeft het geschenk niet aanvaard.

De  Ballonnenman is een oproep aan Mevrouw Pelsers om ook te kijken naar het werk van vrouwen, werk dat nog niet in de collectie is maar gemist wordt door de bezoeker. Want al die werken van de mannen zijn prima natuurlijk maar laten slechts een halve ervaringswereld zien. Dit museum is ook de plek van vrouwen in de kunst, niet alleen als muze maar ook als maker, daarom hebben we dit beeld hier gemaakt en geplaatst. Bovendien kreeg directeur Pelsers een bouwpakket zodat ze, als de Ballonnenman zijn laatste adem heeft uitgeblazen en er niet meer is om haar te herinneren aan haar taak (een inclusief museum te zijn), zelf een nieuw exemplaar leven in kan blazen. En misschien, als ze goed haar best doet, krijgt die dan een vrolijk gezicht.

Deze Drie Gratiën zijn: Saskia de Rooy, Erna Kuik en Yelappa Visser

Een boek!!!!

Blij en gelukkig en heel erg onder de indruk en trots en dankbaar. Het boek van (in)sight; a portrait project is uit. Het staat op nummer 1 bij Amazon in new release in Sculpture Appreciation!

Je kunt het kopen op Amazon. (Ik heb net besteld en het komt nu ook naar NL). Gewoon even zoeken naar Kimberly Redding of Saskia de Rooy…!!!

FANTASTISCH!

‘Deeper (in)sights’ gaat over kunst, over nieuwsgierig zijn, over gezien worden en elkaar ontmoeten als mede-mens. Over samenleven.

Wauw. Geniet ervan.

prachtige tentoonstelling, vandaag, zaterdag, zondag!

Vandaag van 11 tot 8, zaterdag en zondag van 11 tot 5. Prachtig werk, fijne mensen, goede gesprekken. Zeer de moeite waard! Inspirerend, ontspannend, verrijkend, vol schoonheid. Wat kan ik nog meer zeggen?

Beste Mark Rutte,

Beste Mark Rutte,

Een aantal jaar geleden maakte ik dit portret van u. Hoewel u toen al jaren mijn minister president was had ik geen idee welke mens er achter deze MP schuilging. Daarom is het een spiegelend portret.

Ik wil u herinneren aan wat uw taak eigenlijk inhoudt. Ik kon het niet goed vinden bij uw taakomschrijving door de rijksoverheid dus ik begrijp dat u meer input nodig heeft.

U bent minister president, niet alleen van en voor bedrijven die het goed voor elkaar hebben, die advocaten en medewerkers hebben die voor hun belangen opkomen (die mensen die niet functioneren eruit kunnen schoppen) maar u bent ook degene die moet zorgen voor de mensen die niet goed voor zichzelf op kunnen komen, de mensen die niet op u kunnen stemmen omdat ze te jong zijn of geen Nederlander. En dit dan naar de maatstaven die u voor uzelf normaal acht. U bent Minister-president voor alle Nederlanders en ook voor de gasten in ons land.

Nu vindt u het misschien heel akelig om te horen maar u bent geen vader. U bent ook geen man van iemand. Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is om te begrijpen dat iedereen die verantwoordelijk is voor iemand anders als gezinslid of echtgenoot, weleens te maken heeft met periodes dat het minder gaat. Dat je het liefst degene met wie je leeft achter het behang zou willen plakken. Dat je kwaad kunt zijn op iemand maar dat je ook weet dat je van die iemand houdt, hoe irritant of gekwetst of kwetsend deze persoon ook is op dat moment. Op zo’n moment alleen maar zeggen dat iets niet is zoals de ander het voelt of dat je je niet herinnert dat je iets wel of niet hebt gezegd is niet genoeg. Mensen hebben zorg nodig. Kinderen een pleister en een kusje op hun knie. Of veel meer dan dat. Soms hebben mensen weken of maanden of jaren iets nodig omdat ze het zonder de extra liefde niet redden. En als ouder of geliefde ga je daarvoor staan. Je komt op voor dat kind, voor die mens. Je helpt.

U laat mensen in de kou staan. Kinderen, jong volwassenen, mensen die niet goed voor zichzelf op kunnen komen omdat ze niet weten dat dat moet of omdat ze deze vaardigheid zijn kwijtgeraakt door bijvoorbeeld trauma.  

Mensen zijn niet alleen consumenten en producenten en Nederland is geen BV. Consumeren en produceren zijn een gevolg van hoe wij onze samenleving inrichten. Zorgen voor elkaar en de grote vragen des levens uitpluizen, daar gaat het om. Houden van, leven, sterven. Dat is het wel zo’n beetje.

Dan is er natuurlijk ook de Aarde. De Aarde is eindig. Het lijkt alsof u dat niet weet. Het systeem dat in de loop van miljoenen jaren is ontstaan over de hele aarde, een verband van ecosystemen dat de Aarde omsluit, is stuk te krijgen, we zijn er hard mee bezig. Uw taak is ook om Nederland leefbaar te houden voor mensen nu en mensen in de toekomst. En ook voor planten en dieren, voor onze collega-levende wezens zonder wie wij niet kunnen leven.

Laat u zich niet afleiden van waar het werkelijk om gaat. Uw taak is niet uitsluitend voorzitten. Uw taak is ook houden van. Omdat u een mens bent en een leider van een land (dat zich beter met een gezin laat vergelijken dan met een BV). Als u dat houden van beter onder de knie krijgt zult u zich gemakkelijker herinneren dat de mensen die minder goed passen in de economische modellen van onschatbare waarde zijn, de waarde die ons mens maakt. Mededogen. Liefde. Erbarmen.

Dat wens ik u van harte toe.

 Saskia de Rooy.

Landbouw is de sleutel II

Want waarom zijn die mensen eigenlijk boer geworden? Niet om zoveel mogelijk melk uit die uiers te trekken of lekker met gif te gaan spuiten.  Ze zijn boer geworden omdat ze met dieren wilden werken of zich betrokken voelden bij dat land. Omdat ze het mooi vinden, omdat hun hart er sneller van gaat kloppen. Dit systeem corrumpeert. Ja, je kunt wel boer blijven als je meer beesten neemt. Als je hier en daar wat pesticiden spuit, efficiëntie! (Nee we noemen het geen gif, we noemen het gewas bescherming). Oh, en daar nog wat insecticiden, oh, nog wat meer vee. Nee, nu een melkrobot, dan heb je er geen omkijken meer naar… Er zijn boeren die er een eind aan maken, aan zichzelf (dat zijn er schrikbarend veel eigenlijk, zoek er maar eens wat over op), aan hun boerderij of aan het systeem waarin ze zitten. Die laatste boeren verhuizen dan naar ver weg, waar het nog anders kan of ze worden biologisch. En dat is niet gemakkelijk in Nederland maar wel de toekomst. Die boeren hebben wel insecten op hun land, wel zwaluwen, die zijn blij met een nest scholeksters of een koppel hazen. Als we willen dat boeren in Nederland welvaart kunnen ervaren dan moeten wij, consumenten ook veranderen. Meer voor dat vlees betalen. Af en toe een slakje in de broccoli of een bruin plekje. En ja, het mag ook meer kosten. Dan kopen we gewoon wat minder onzin en plastic troep. We kunnen leren weer te delen. Met de vogels en de vissen en zelfs met de mieren en de slakken. Met de rupsen die later vlinders zijn. Met de schimmels die onmisbaar zijn voor het bodemvoedselweb. Wij zijn deel van het land, van de natuur. Gelukkig kunnen we heel goed leren, zelfs dingen die we zijn vergeten.