Landbouw is de sleutel II

Want waarom zijn die mensen eigenlijk boer geworden? Niet om zoveel mogelijk melk uit die uiers te trekken of lekker met gif te gaan spuiten.  Ze zijn boer geworden omdat ze met dieren wilden werken of zich betrokken voelden bij dat land. Omdat ze het mooi vinden, omdat hun hart er sneller van gaat kloppen. Dit systeem corrumpeert. Ja, je kunt wel boer blijven als je meer beesten neemt. Als je hier en daar wat pesticiden spuit, efficiëntie! (Nee we noemen het geen gif, we noemen het gewas bescherming). Oh, en daar nog wat insecticiden, oh, nog wat meer vee. Nee, nu een melkrobot, dan heb je er geen omkijken meer naar… Er zijn boeren die er een eind aan maken, aan zichzelf (dat zijn er schrikbarend veel eigenlijk, zoek er maar eens wat over op), aan hun boerderij of aan het systeem waarin ze zitten. Die laatste boeren verhuizen dan naar ver weg, waar het nog anders kan of ze worden biologisch. En dat is niet gemakkelijk in Nederland maar wel de toekomst. Die boeren hebben wel insecten op hun land, wel zwaluwen, die zijn blij met een nest scholeksters of een koppel hazen. Als we willen dat boeren in Nederland welvaart kunnen ervaren dan moeten wij, consumenten ook veranderen. Meer voor dat vlees betalen. Af en toe een slakje in de broccoli of een bruin plekje. En ja, het mag ook meer kosten. Dan kopen we gewoon wat minder onzin en plastic troep. We kunnen leren weer te delen. Met de vogels en de vissen en zelfs met de mieren en de slakken. Met de rupsen die later vlinders zijn. Met de schimmels die onmisbaar zijn voor het bodemvoedselweb. Wij zijn deel van het land, van de natuur. Gelukkig kunnen we heel goed leren, zelfs dingen die we zijn vergeten.