La deuxième sexe dans le pays du lait et du miel.
Hoe wij in deze wereld in onbalans terecht zijn gekomen aan de hand van de Tweede Sexe van Simone de Beauvoir. Ontworpen voor de Prix de la Monnaie de Paris. Afgewezen.
De munt bestaat uit een leegte met in het midden een gat en aan de andere kant een borst met in het midden van de tepel datzelfde gat. De rand van de munt is messcherp.
De leegte is het resultaat van de waarneming door het Subject, de persoon van macht, in onze maatschappij de man, van het Object. Het Subject is altijd gericht op het welzijn en de noden van het Subject. Het Subject neemt de wereld waar als het land van melk en honing waarin hij kan shoppen en scheppen (creeren) op de manier die het hem behaagt. Het Object is gereduceerd tot de melk en de honing of de schenker daarvan. Een ’asset’, een bedrijfsmiddel, in zichzelf niets, leegte. Dit Object, ‘De Ander’, kan de vrouw zijn of Moeder Aarde of degene met minder macht en bezit. De 3e wereld, dieren. Het Object in de munt is kant van de borst.
De leegte die ontstaat door het op deze manier waarnemen en benaderen van de wereld om je heen, De Ander, heeft niet alleen de leegte voor het Object tot gevolg. Het vormt ook een leegte voor het Subject. Het is de blinde vlek die ontstaat doordat het Subject steeds uitsluitend waarneemt wat voor hèm belangrijk is. Hij neemt niet waar wat de consequenties zijn van zijn gewoonte steeds de ster te zijn in zijn eigen universum. Hij is niet in staat waar te nemen wat er zou kunnen groeien als hij terughoudend zou zijn, als hij slechts zou nemen wat hij nodig heeft. Dan zou het Object kunnen groeien en uitbotten en kunnen er veel meer prachtige dingen ontstaan dan alleen melk en honing. De rand, dat wat de munt raakt bij omkering, is messcherp. Het waarnemen van de ene kant van de munt na de andere kant van de munt is pijnlijk. Het omdraaien moet met verhoogde aandacht gebeuren.
En het ís pijnlijk dat de toestand van onze hele wereld in onbalans is geraakt door dit gangbare gebruik. Het is tijd om het Object ruimte te laten om zichzelf te ontwikkelen en het is tijd dat het Object haar eigen vervulling zoekt, maakt, verwezenlijkt.
Deze leegte die ontstaat door de waarneming van het Subject is altijd en onverbrekelijk verbonden met het Object, door het gat. Wij leven op deze ene aarde en alleen als wij met elkaar dat wat in de leegte kan zijn, laten groeien, kan balans ontstaan. Ons gebrek aan bewustzijn dat de leegte en onze invulling ervan consequenties heeft voor alles, voor beide kanten, voor Subject en Object, voor de Een en de Ander brengt ons in de problemen waarin we nu zijn beland. We lopen tegen de grenzen van het Object aan, we lopen tegen de randen van de medaille aan. Alleen als we het de leegte gunnen zichzelf op te vullen, het tijd laten dat te laten groeien wat nodig is, kan de onbalans verdwijnen.
Als we de Leegte kunnen erkennen, haar waar kunnen nemen en kunnen erkennen dat ze een kans biedt, een prachtige plaats waar tijd en aandacht nieuwe dingen kunnen laten ontstaan uit bronnen die niet zijn aangesproken omdat onze maatschappij ze niet als een eigen intelligentie ziet maar alleen als een voor eigen doel aan te wenden gebruiksvoorwerp, dan kan er balans ontstaan. Dan kunnen beide kanten geven en ontvangen, dan kunnen de Een en de Ander samen gedijen en deze prachtige Aarde zich laten herstellen en worden zoals zij bedoeld is, in volle glorie. Net als de Vrouw. Net als de wereld die wij derde Wereld noemen.